પ્રેમાળ માણસ નથી ઓળખાતા - મરીઝ

સદીઓથી એવું જ બનતું રહ્યું છે,
કે પ્રેમાળ માણસ નથી ઓળખાતા.
સખી એને જોવા તું ચાહી રહી છે,
જે સપનું રહે છે હંમેશા અધૂરું;
પ્રીતમનો પરિચય તું માંગી રહી છે,
વિષય તારો સુંદર, કૂતુહલ મધુરું.
લે સાંભળ, એ સામાન્ય એક આદમી છે,
હૃદય એનું ભોળું, જીવન એનું સાદું;
ન ચહેરો રૂપાળો, ન વસ્ત્રોમાં ઠસ્સો,
ન આંખોમાં ઓજસ, ન વાતોમાં જાદૂ.
કવિતાના પણ એ નથી ખાસ રસિયા,
ન સંગીતમાં કંઈ ખાસ ગતાગમ છે એને;
પસંદ એ નથી કરતા કિસ્સાકહાણી,
કલાથી ન કોઈ સમાગમ છે એને.
એ મૂંગા જ મહેફિલમાં બેસી રહે છે,
છે ચૂપકીદી એની સદંતર નિખાલસ;
નથી એની પાસે દલીલોની શક્તિ,
કદી પણ નથી કરતાં ચર્ચાનું સાહસ.
જુએ કોઈ એને તો હરગિઝ ન માને,
કે આ માનવીમાં મહોબ્બત ભરી છે;
કોઈના બારામાં ન નિંદા કોઈની,
નસેનસમાં એની શરાફત ભરી છે.
જગતની ધમાલોથી એ પર રહે છે,
છે પોતાના જ રસ્તે સૂરજની માફક;
સખી તારા પ્રીતમની છે એ જ ઓળખ,
છે સૌ સ્ત્રીઓ માટે જીવન એનું લાયક.
ભિખારણની પાસે કે રાણીના પડખે,
જગા કોઈ પણ હો એ શોભી શકે છે;
પરંતુ સખી! આવી દુનિયાની અંદર,
ભલા એવા માણસને કોણ ઓળખે છે.
સદીઓથી એવું જ બનતું રહ્યું છે,
કે પ્રેમાળ માણસ નથી ઓળખાતાં.
- મરીઝ