तसवीर यारों की!

देखता हूं जब भी तसवीर यारों की,
देखके अक्सर खयाल ये आये;
काश ये जीवन भी तसवीर बने और
वक्त उसीमें थम सा जाये।
बिछडे हैं जो भी नये पुराने
सारे वो दोस्त भी वहीं आ जाये।
सजते रहे सदा महेफिलों के दौर
अपने करीब कोई ग़म न आये
बाँध लूं वक़्त को उसी एक पलमें
ताकि हाथों से वक़्त फिसल न जाए
लेकिन सोचने से वक़्त कहाँ रुकता है?
समय का पहिया तो चलता ही जाए
आज और कल की भाग-दौड़ में
जीवन की शाम कहीं ढल ना जाए
तस्वीरे यार का क्या करी जब
दीदारे यार हम कर न पाए
गले लगा लेना जब भी मिलो तुम
जीवन में जाने कब क्या हो जाए
मिलाना जरुरी है दोस्तों का अक्सर
ताकि दोस्ती की डोर कहीं टूट ना जाए

બાળપણની કવિતા..!

પાટીમાં ઘૂંટેલા દિવસો યાદ કરાવીને સમય કરે છે છણકો,
બાળપણના એ દિવસોને સ્હેજ અડું ત્યાં થાતો મોટો ભડકો...
લીટાવાળી દિવાલો પર લટકે આખું બચપણ થઈને ફોટો,
વા થયેલા પગને હજુયે વીતી ગયેલી પળમાં મૂકવી દોટો...
દૂરબીનમાં જોયેલા દ્રશ્યો ચશ્માં થઈને આંખો સામે ઝૂકે,
હાલરડાંમાં ઓગળતી રાતોનું સપનું આવે ભૂલેચૂકે...
દિવસો વિતતા ચાલ્યા એમ જ વધતી ચાલી નેઈમપ્લેટની ઉંમર,
ઘર-ઓફિસના રસ્તા વચ્ચે પગની ઠોકર ખાતો રહેતો ઉંબર...
જન્મદિવસ તો યાદ ને સુધ્ધાં યાદ રહે છે એ દિવસનો તડકો,
યાદ નથી કે કઈ તારીખે ભૂલી જવાયું રમતાં અડકો-દડકો...!

એ પણ સાચું, આ પણ સાચું...- રાજેશ વ્યાસ 'મિસ્કીન'

રાત દિવસ કંઈ લાગે હરપળ
એ પણ સાચું,આ પણ સાચું.
અંધારે આ કેવી ઝળહળ?
એ પણ સાચું,આ પણ સાચું.
ભીતર શું ય ગયું દેખાઈ?
ભણતર સઘળું ગયું ભુલાઈ,
કહેતો ફરું છું સૌની આગળ
એ પણ સાચું,આ પણ સાચું.
અપમાનિત કે સમ્માનિત હો
બેઉ ખેલ છે, બન્ને ખોટાં.
કાં તો સ્વીકારી લે હરપળ
એ પણ સાચું,આ પણ સાચું.
સપનામાંથી જાગ્યો જ્યારે
એ પળમાં મૂંઝાયો ભારે,
અંદર-બાહર,આગળ-પાછળ
એ પણ સાચું,આ પણ સાચું.
કોઈ 'કાલ'માં શું બંધાવું?
કેવળ ખળખળ વહેતા જાવું
'મિસ્કીન' આનું નામ છે અંજળ
એ પણ સાચું,આ પણ સાચું.
કોણ અહીં કોનું કે ક્યાં લગ?
સઘળું નિશ્ચિત છતાંય લગભગ,
'મિસ્કીન' એનું નામ છે અંજળ..
એ પણ સાચું,આ પણ સાચું.

એવા વળાંક પર..- કિસન સોસા

એવા વળાંક પર હવે ઊભો છે કાફલો
અહીંથી જવાય રણ તરફ, અહીંથી નદી તરફ.
અહીંથી હું શ્વેત શ્વેત કૈં સ્વપ્ને લચી શકું
અહીંથી હું અંધકારની ખીણે ખરી શકું
અહીંથી હું ભવ તરી શકું, અહીંથી ડૂબી શકું
અહીંથી જવાય ક્ષણ તરફ, અહીંથી સદી તરફ
અહીંથી જવાય રણ તરફ, અહીંથી નદી તરફ.
અહીંથી ઉમંગ ઊડતાં અવસરમાં જઈ વસું
કે કાળમીંઢ વેદનાના દરમાં જઈ વસું
અહીંથી હું કબ્રમાં કે પછી ઘરમાં જઈ વસું
અહીંથી જવાય હમણાં તરફ, અહીંથી કદી તરફ
અહીંથી જવાય રણ તરફ, અહીંથી નદી તરફ.